Քո Հոգին արդար hացի էր նստում մեր մեծերի հետ և խոսում ամեն հայի դարդ ու ցավից

Այսօր մեր օրերի տաղանդավոր, վաղամեռիկ բանաստեղծուհի ՄԱՐՈ ԵՐԿՆԱՓԵՇՅԱՆԻ ծննդյան օրն է:

Մարո՛, Դու հեռացար ՔԵԶ հետ տանելով ցավերդ անտանելի:

Դրանք մարմնիդ ցավերն էին:

Հոգուդ ցավերն անդարման մնացին:

Երանի՜ քեզ, Մարո՛ ջան, որ այս դաժան պատերազմն ու նույնքան դաժան պարտությունը չտեսար:

Սիրտդ չէր դիմանա:

Դու ապրել ես ամեն հաղթող զինվորի հետ ու տառապել ամեն զոհված զինվորի համար:

Սիրելի՛ Մարո, քո ազնիվ գեղջկական Ծնունդը ի վերուստ շնորհավոր էր` շնորհներով առատ:

Ծնվեցիր դու hայոց մի չքնաղ գյուղում՝ Կողբում, բայց hոգիդ ու միտքդ սավառնում էին Հայոց աշխարհի բոլոր սար ու անդաստաններում, արդար կռվի ելած զինվորների շարքերում:

Քո Հոգին արդար hացի էր նստում մեր մեծերի հետ և խոսում ամեն հայի դարդ ու ցավից ու էդ դարդ ու ցավից դու քո բաժինն էիր առնում:

Մարմինդ հանգստացավ դաժան ցավերից, բայց բանաստեղծի քո հոգին արթուն է ու անհանգիստ, քանի դեռ աշխարհն անարդար է, սերը վաճառվում է, հայրենիքդ ապահով չէ, հայ մարդը պանդուխտ է, հայ մարդն իր Հայրենիք-պետության մեջ գնահատված չէ, քանի դեռ քո Հայրենիքը մաս-մաս բաշխում են թշնամուն, քանի դեռ.....

Լույս իջնի ազնիվ Հոգուդ, Մարո՛...

Կգա այն օրը, երբ Երկնի Փեշերից ՔԵԶ բարի լուր կգա մեր Հայրենիքի մասին:

ՄԱՐՈ ԵՐԿՆԱՓԵՇՅԱՆԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ

Կանաչների մեջ էլ

Ճամփադ քարոտ եղավ,

Կածան-արահետով դու քայլեցիր մենակ.

Քո կողքին ու քո մեջ՝ Շնորհն աստվածատուր,

Քո կողքին քո սերն էր՝ մի քիչ խռով, մոլոր,

Քո կողքին Երկիրդ էր՝ հազար ցավ ու մահով...

Քո կողքին զինվորդ էր՝ անմահ՝ հաղթանակով ,

Քո կողքին հայ մարդն էր՝ սիրտը մրմուռ ու ցավ ,

Քո կողքին հայ մարդն էր՝ մի սուտ բանից ուրախ,

Քո կողքին ու քո մեջ ՑԱՎՆ էր՝ չդարմանվող..․

Քո կողքին աշխարհն էր՝անմարդակերպ, դաժան...

Իսկ դու բաց ու մաքուր դաժան աշխարհի դեմ,

Իսկ դու ազնիվ , անքեն ու հարեհաս ընկեր,

Ազնիվ ընկերոջդ հարգը լավ իմացող...

Ժամանակդ քիչ էր Աստված բաժին հանել.

Դաժա՞ն էր, թե՞ ժլատ, ինքը թող իմանա...

Ճամփադ թեև քարոտ, բայց կանաչ էր, մաքուր,

ՈՒ քո Գիրք -զավակունք ապրելու են դարեր...

Խոնարհումս ՔԵԶ ու Քո արվեստին, Մարո՛ ջան.....

Քեզ սրտակից՝ Մարի

13․9․2024 թ․

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Անատոլիա՞․․․ո՛չ, Հայաստան
• Հայի աչքերում լույս կա (Կարսում)
• Անկախությունն է պետականության հայրը
• Մի օր կավարտվի այս չար «ներկայացումը» (ծպտյալ ասորի)
• Հայկական պարը
• «Մեծ ոճիրը»
• Не так ст­рашен черт, как его малюют!
• Արա­րատ Միր­զո­յան, Ձեր հրա­ժա­րու­մը փա­րի­սե­ցիու­թ­յուն է
• Ինչու՞ են մա­հա­նում մեր զին­վոր­նե­րը՝ դեռ չհայ­րա­ցած մեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րը
• Ինչպես միշտ՝ Կալաշնիկով
• Որտե՞ղ է տրամաբանությունը` արդարության հետ միասին
• Ես խղճում եմ մոլորյալներին
• «Սահման քաջանց զենքն է յուրյանց»
• Մենք հաղթում ենք նաև պաշտպանվելիս
• «Գետի ջրերին արցունք մի՛ խառնիր»
• Օրհնեցե՛ք, սրբազան հայրեր
• Հարգենք ինքներս մեզ ու մեր մեծերին, և մեզ կհարգեն ու մեզնից կակնածեն օտարները
• Չի՛ կարելի հայրենիքը փոխանակել մի կտոր հացի հետ
• Հազար զենք էլ լինի, եթե սահմանդ պահող չլինի ու զենքդ կիրառող չլինի...
• Հապաղելու ժամանակ չունենք

Մեկնաբանություններ